نوشتن. نوشتن. نوشتن. خودم را مجبور می‌کنم بنویسم، داستان نصفه نیمه‌ام را و حتی خاطرات روزانه‌ام. نباید بگذارم میان نوشته‌هایم وقفه بیفتد مثل خودکاری که اگر استفاده‌اش نکنی رنگش می‌پرد و مجبوری هزاربار گوشه دفترت بچرخانیش و خط خطی کنی تا جوهرش جاری شود.
عکاسی را دوست دارم، می‌دانم چنگی به دل نمی‌زنند اما باید تمرین کرد.
글을 다시 쓰기 시작하고 싶은데 엄두가 안난다. 이유가 뭘까?
06:00 WakingUp🌄
06:30 First one who eat her breakfast.
07:00 The game is on! lol
گفتم که فردا ساعت شش از خواب بیدار می‌شوم و درس می‌خوانم، هم‌اتاقی‌ها باور نکردند حالا نشسته‌ام پشت میز مطالعه‌ی کنار پنجره طلوع آفتاب را از پشت کوه و ابر‌های صورتی را می‌بینم، جزوه‌ی ادبیات زیباترین چیزی‌ست که در این ترم دیده‌ام اما فردا اولین امتحان پایان ترم مبانی تربیت‌بدنی‌ست. امتحان تئوری تربیت‌بدنی ندیده بودیم که حالا می‌بینیم.
- خوابگاه به دانشگاه، دانشگاه به خوابگاه. مینی‌بوس قراضه ته حیاط، مستر سان‌شاین، شرلوک، فیلم دیدن تا نصف شب.
- حیاط خوابگاه، قهوه، کتاب. فردا ارائه دارم برای درس «مبانی آموزش هنر». وسوسه شدم به‌جای خواندن «جنایات و مکافات» بروم سر و وقت «هردو در نهایت می‌میرند» اما بعد بستمش و گذاشتم زیر بقیه کتاب‌ها. اول باید آنی که قرض گرفته‌ام تمام کنم.
- کتاب روی میز مطالعه توی سالن بود. نشسته و منتظر اینکه صاحبش بیاید و ازش بخواهم بعد از خواندنش بهم قرضش بدهد اما نیامد. من هم روی اسیتک نوت نوشتم نرگس هستم از اتاق 218 و اینکه می‌خواهم کتابش را قرض بگیرم و چسباندم صفحه اول. چند روز پیش دیدمش و بهم گفت روش باحالی را برای قرض کردن کتاب انتخاب کرده‌ام.
